Suspension (2015)
In Suspension hangt een jonge man in de lucht. Hij valt, of zweeft, door tijd en ruimte. De kleuren en de materialiteit rondom de man veranderen continu en zijn net zo ongrijpbaar als de situatie waarin hij zich bevindt. Is het water, is het lucht, is er zwaartekracht? Er is geen houvast, de surrealistische gebeurtenissen zijn moeilijk in woorden te vatten. De beelden creëren een spanning tussen realiteit en fictie. Toont de kunstenaar een droomwereld, een fantasie, een nachtmerrie, of een persoonlijke zienswijze hoe hij naar de wereld kijkt? Is Suspension een visualisatie van een wereldbeeld waarin de mens in een eindeloze leegte én in een tijdloze zwaartekracht steeds dieper valt in zijn eigen menselijkheid? Mogelijk. Sebastián Díaz Morales schrijft: “Daarbuiten is er misschien niet meer dan leegte, en kan de val eeuwig zijn. Misschien is dit de reden waarom we steeds weer dromen over vallen. Misschien is vallen helemaal geen droom – vallen is wat echt is.”