Storyteller
(Rotterdam / Otto Reuchlinweg 996)
In de geluidloze film Storyteller weet Nicolas Provost (1969, België) figuratieve beelden in een abstracte vorm te manoeuvreren waarbij je tijdens het kijken bewust blijft van beider beeldtaal. Een urbaan landschap, de skyline van Las Vegas, met herkenbare replica’s van zowel architectonische als commerciële iconen, schuift gespiegeld langs een zee van lichtpuntjes. Deze abstracte nachtelijke stad vol lichtjes, karakteristiek voor de metropool, verwijst ook naar de nachtelijke sterrenhemel. De caleidoscopische kijkervaring legt een verband tussen de menselijke relatie met de stad en de kosmos. Provost verleidt met zijn grafische, esthetische beelden de beschouwer om zich te verhouden tot ambiguïteit van de schoonheid. Zijn grootste uitdaging is om verhalen te vertellen met zowel een visuele als een intellectuele spanningsopbouw. ”Waar de emotie met het brein verbonden wordt, dat is de climax die ik zoek” verklaart Provost. De kunstenaar gebruikt de realiteit als een bijna astronomische verklaring over de expansie van het universum; hij speelt met de ambivalentie van de droommachine van Hollywood, en laat ook de schoonheid van de donkere kanten zien.