Instant soup and salo (2024)
Op drie verschillende schermen vertelt Instant soup and salo twee parallelle verhalen uit het Oekraïne van na de invasie: Oksana is een psychologe en danslerares in een gemeenschapsruimte in Kosiv, West-Oekraïne, nu omgevormd tot een centrum waar vrijwilligers soep, salo en camouflagenetten voor de frontlinies maken. Margarita is een kunstenares en vrijwillig hospik die gewonde soldaten, burgers en dieren evacueert, en in haar vrije uren blijft schilderen. Het werk is een meditatie op verzet, de rol van kunst in extreme tijden, en de manieren waarop mensen zich verhouden tot of betekenis geven aan oorlog.
De gezamenlijke praktijk van Marta Hryniuk en Nick Thomas is gewijd aan het radicale potentieel van film en video, met veel aandacht voor thema’s als collectiviteit, een subjectieve relatie tot de geschiedenis, en mogelijkheden tot verzet. Ze gaan op zoek naar plaatsen en onderwerpen die inzicht geven in manieren om ‘anders’ te leven en/of vragen oproepen over vrijheid, agency en solidariteit. Hryniuk en Thomas zijn geïnteresseerd in de utopische sociale projecten van de twintigste eeuw en hun erfenis. Hierbij richten ze zich specifiek op feministische- en migratiegeschiedenissen, en de manieren waarop individuen historische krachten belichamen en erop reageren.