OP
(Maastricht / Eiffelgebouw)
Dan Walwin (1986, Groot-Brittannië) maakt installaties en videowerk waarin de narratieve structuur ontbreekt en speculatieve fictie belangrijk is. Als toeschouwer word je aan je lot overgelaten. Je ervaart een onderhuidse spanning, je weet niet precies wat je ziet, je kunt er niet de vinger op leggen. Ook Op kent eenzelfde vervreemdende uitwerking. De toeschouwer valt middenin een nachtelijke scène, een kleine road movie gesitueerd in een soort niemandsland waar de ‘natuur’ en de ‘cultuur’ allebei weinig schoonheid te bieden hebben. Zijn landschapswerk refereert hiermee aan de fotografie van de Wastelands die aan het einde van de 20ste eeuw in opmars kwam.
Voor de kunstenaar is het belangrijk dat de beschouwer dicht bij het scherm staat, zodat deze niet kan ontsnappen aan het onheilspellende van het werk en de ‘hitte’ bijna voelbaar wordt. ‘Handstakels’ zijn de enige lichtbron die het terrein slechts kort verlichten. Samen met het stalen ‘voertuig’ dragen ze bij aan de duistere sfeer van de rit, die door de rode gloed van de alarmfakkels ook een poëtische kracht krijgt. Net zo plotseling als de scène begint, eindigt hij ook, terwijl de toeschouwer in het ongewisse blijft.