Inertia. Device and Residue.
(Maastricht / Eiffelgebouw)
Carlos Irijabla (1979, Spanje) onderzoekt in zijn werk abstracte thema’s zoals de constructie van de realiteit. Doorgaans staat Irijalba sceptisch tegenover de Westerse cultuur, die vooral zaken voortbrengt die alleen nog naar zichzelf verwijzen en geen relatie meer hebben tot hun omgeving of elkaar. De kunstenaar plaatst cultuur dikwijls in relatie tot bestaande dynamieken zoals geologie, waar natuurkrachten het voor het zeggen hebben en materialen even snel (of langzaam) ontstaan en weer verdwijnen.
In Inertia speelt hij een spel met ritme en visuele zichtlijnen, en onderzoekt daarmee hoe wij tijd en ruimte ervaren. De weg die we in beeld zien, verraadt niets van zijn ligging of omgeving. De lichtstraal belicht heel selectief stukken van de weg en het groen van de berm en het bos en richt daarmee onze aandacht op heel specifieke details. De plaats is er tegelijkertijd wel en niet, het landschap komt gefragmenteerd bij de beschouwer binnen en is daarmee zowel herkenbaar als vreemd.