How We Fall (2017)
Het werk van Sophie Clements wordt gekenmerkt door een poging om vluchtige en ongrijpbare momenten vast te leggen. Voor haar eigen artistiek onderzoek zet ze technologie in die meestal gebruikt wordt bij ‘high-end’ bioscoop-producties of voor medische dan wel (natuur)-wetenschappelijke testen. Met 100 fotocamera’s tegelijkertijd in een cirkelopstelling observeert ze het vallen van klonters cementstof. Door de vallende – en weer opstuivende – bewegingen te bevriezen in de tijd, en ons oog (middels de 100 camera’s) 360 graden vertraagd om de ‘bevroren momenten’ heen te laten cirkelen, creëert de kunstenaar met cementpoeder en licht tijdelijke sculpturen die zowel een bepaalde lichtheid als zwaarte in zich hebben. How We Fall verbeeldt, visueel betoverend, de futiele pogingen van de mens om veranderingen te controleren en het onvermijdelijke uit te stellen. De vertraging van de tijd zet aan het denken hoe snel en ongrijpbaar deze verstrijkt.