[Pause]
(Heerlen / Willemstraat 13)
Het werk van Nika Radić (1968) neemt verschillende vormen aan, maar haar interesse gaat altijd uit naar hoe communicatie tot stand komt. Woorden kunnen snel verkeerd geïnterpreteerd worden als de uitdrukking of de stemvariatie van degene die ze uitspreekt niet te zien en te horen is. In [Pauze] toont Radić het cruciale belang van onze zintuigen in het communicatieproces. Radić vergroot dit fenomeen door uit een monoloog van 45 minuten ieder woord weg te halen, waardoor haar zichtbare overpeinzingen, twijfels en gedachten overblijven en sterk geaccentueerd worden. In de resulterende korte video zien we in slechts vijf minuten alleen nog haar gezichtuitdrukkingen. Hoewel het nooit helemaal duidelijk is waar haar monoloog over gaat, kan de kijker toch begrijpen wat ze probeert over te brengen. Door gezichtsuitdrukkingen te isoleren laat Radić heel duidelijk de kracht van nonverbale communicatie zien en toont ze dat spreektaal sterk verbonden is met andere vormen van overdracht.