Birdcalls
(Heerlen / Promenade, onder de bomen)
Het oeuvre van Louise Lawler (1947) is zeer divers. Op verschillende manieren stelt Lawler steeds de plaats, waarde, betekenis en het gebruik van kunst ter discussie. Ze richt zich hierbij naar de kunstenaar, curator, fotograaf, galeriehouder, grafisch ontwerper, criticus, uitgever en het publiek. Overkoepelend thema is haar weerstand tegen – en kritiek op – het verheerlijken van de kunstenaar binnen het kunstdiscours. Het al 20 tot 30 jaar oude geluidskunstwerk Birdcalls refereert ook aan bepaalde karakteristieke elementen van de kunstwereld en de maatschappij in het algemeen. In Birdcalls weerklinken namen van beroemde mannelijke kunstenaars als een lokroep van een vogel. In plaats van een lofzang is de imposante lijst met namen waaronder Joseph Beuys, John Baldessari, Ed Ruscha en Andy Warhol vooral een aanfluiting tegen de erkenning die wordt gegeven aan vooral mannelijke kunstenaars in de tijd dat Lawler het werk maakte. Het werk, getoond in de openbare ruimte, heeft niet alleen een sterke poëtische component, het is ook een immer actueel pamflet tegen de dominantie van de man in de hedendaagse cultuur.