Live to Tell
(Maastricht / Brusselsestraat 53)
In Live to Tell (2002) zingt en danst Benny Nemerofsky Ramsay (Canada, 1973) een lied van Madonna in zestien goeddeels kale ruimtes. De ruimtes zijn ondefinieerbaar door de beperkte lensbreedte van de bewakingscamera’s. Het beeld is opgebouwd uit zestien verschillende zwart-wit opnames, maar vormt duidelijk één geheel door de vooropgezette choreografie en montage achteraf. Ook de zang is op momenten meerstemmig. De kunstenaar verbeeldt een persoonlijk liefdesdrama. ‘Live to Tell’ betekent dat je een moeilijke situatie hebt doorstaan. Na het persoonlijke en kwetsbaar ogende optreden van de kunstenaar voor een ‘anoniem oog’, gaan de verschillende personages weer over tot de orde van dag. Sommigen vegen de vloer, anderen verplaatsen meubels of lopen het beeld uit. Met deze handelingen krijgt de bewakingscamera ook zijn statische rol als observator weer terug. Nemerofsky Ramsay plaatst met dit werk niet alleen de kijker in de rol van voyeur. In een groter verhaal gaat het over het effect van bewakingscamera’s als repressiemiddel. Van Nemerofsky Ramsay is ook het werk I am a Boyband te zien (nr. 15).