Garagedoor (serie van 4)
(Rotterdam / Veerlaan 13, Katendrecht, Fenixloods 1 – eerste verdieping)
In haar videoregistraties, die het best omschreven kunnen worden als experimentele bewegende beelden van tijd en ruimte, probeert Astrid van Nimwegen (1985, Nederland) met een minimale ingreep de gelaagdheid van onze werkelijkheid en van ons bestaan voelbaar te maken. Doorgaans geeft Van Nimwegen de kijker een haast meditatieve blik op het (Nederlands) landschap. De serie Garagedoor (die bestaat uit vier scènes) wordt gekenmerkt door telkens hetzelfde principe; een garagedeur opent, gevolgd door een ononderbroken beeld van ongeveer twee minuten op de directe omgeving achter de deur. De garagedeur doet zo denken aan het karakteristieke rode theatergordijn, waarmee het achterliggende landschap wordt verheven tot een verstilt theaterstuk. Alleen het geluid en subtiele bewegingen door de wind in het ‘decor’, verraden dat de toeschouwer niet naar een stilleven kijkt. De verschillen tussen de werken worden zichtbaar door het principe van herhaling; een landschap, zelfs wanneer het steeds vanuit hetzelfde punt wordt bekeken, is nooit hetzelfde. De kunstenaar laat zo de veelzijdigheid zien van zowel het medium dat ze gebruikt als het Nederlands landschap.