the invisible city
(Rotterdam / Wilhelminakade 177)
Volgens de Duitse fotograaf en videokunstenaar Michael Najjar (1966) veranderde de industriële revolutie het aanzicht van de grote wereldsteden radicaal, maar is de impact van de digitalisering niet minder groot. Computers en computernetwerken bepalen voor een belangrijk deel de ontwikkeling van het stedelijk landschap. Steden bestaan niet meer alleen in fysieke zin, maar kennen ook een digitale versie. De stad zelf is een samensmelting geworden van fysieke en digitale ruimte. Najjar verbeeldt dit nieuwe, deels onzichtbare landschap in zijn videowerk the invisible city. Vanuit verschillende hoeken maakte hij panoramische foto’s van steden als Berlijn, Parijs en Tokio en plakte deze over elkaar. Het resultaat is een landschap van lijntjes, dat zich laat lezen als een tapijt van digitale relaties. Daaronder blijven de contouren van de gefotografeerde steden zichtbaar. De foto’s van Najjar lijken op beelden die we allemaal kennen. Wereldsteden met een eigen herkenbare skyline, maar die ook inwisselbaar blijken te zijn. Met de ‘stapeling’ en digitale vermenging van deze beelden schept de kunstenaar een virtuele stad die geheel nieuw is. Najjar toont beelden die de menselijke maat in bouw, beleving en bevattingsvermogen te boven gaan.